НАДАД ЗОХИДОГ

Шивнээ бодлыг минь тасдах 

Шиврээ бороонд зогсох нь 

Надад зохидог 

Намрын уйтгар шиг хачин их зохидог

ХООСОН

Хоосныг хараад 
Сайхан гэж бодоод
Салж чадахгүй дурлаад
Бусдад атаархаад
Авч чадахгүй бачуураад
Худал хэлээд
Хулгай хийгээд
Нуух гэж оролдоод
Нүдээ аниад амгаланг хайгаад
Хэн ч мэдээгүй гэж өөртөө итгүүлээд
Алдаж байгаагаа, алсарч байгаагаа мэдэлгүй алхаад
Айдаст өөрийгөө худалдаад
Арай хийж сайхныг олоод
Санаснаараа өмчлөх гэтэл
Угаас хоосон бүхэн сарниж орхив

Дахиад хайх уу?

ЧИНИЙ ЦАГ ХУГАЦАА

Чи дутуу юмгүй бүхэл ертөнц

   Дурсамж, мөрөөдөлтэй амьд ертөнц 

Яагаад бусдын сүүдэрт

Ялихгүй хуулбар болно вэ?

Алив бүхэн өөрөө орон зай

Алдаа, оноотой олонлог ертөнц

Хоосон бүхэнд ч эрчим хадгалагдаж 

Жаргал зовлон зэрэгцэн оршиж, 

              тэмцэлдэн тэлдэг

Чиний цаг бусдынхаас өөрөөр урсаж байгаа

Чи давталт биш

Хүнийх биш, өөрийнхөө цаг хугцаанд амьдар!