УДААН АМЬДАРНА

Амьсгалахад цаг гаргаж 

Амтлахад амьдралаа зориулж 

Энгийнээс энгийн оршиж 

Удаанаас удаан амьдарна

САЙХАНЫ БӨЛБӨӨ

Өөрийн доторх үнэний үрээс 

Зөвийг тогтоох иш соёолно

Өрөөлийг ургуулах тэмүүллээс

Сайханыг болгоох сэтгэл үүснэ

Хүний сэтгэлийн уг чанараас 

Хөрстийг чимж цоморлог дэлгэрнэ

Хүслийн хорвоо угтаа нэрийн төдий ч

Хүний төлөөх бодолд үрийн орон оршино

ДӨЧДЭХ ЦӨН

Цөн гүйсэн усны ёроолд

Чулуу байлаа ч яах юм

Хэн ч харахгүй

Мөлийнө

Өөрийн хээг алдана

Хорвоогийн эрээн ч арилна

Цаг хугацаа л харуулна

Ухаантай байхаас аргагүй

АМЬД БАЙ

Хэрэгтэйд тоглосон

Хэн нэгэн биш

Хүн байж

АМЬДраарай

 

СЭРЖ ОРШИХУЙН ДУУН

Буй бүхнийг яг одоод хураагаад

Санан санан сайн сэтгэлийг боловсруулах нь

Үгэнд үнэний хүчийг оршоогоод

Түвшин шударга ёсыг дадуулах нь

Сэрж оршихуйн

Гэрэлтэх ухамсрын дуун болой

БЯЦХАН ЧӨЛӨӨ

Өөрчлөгдөхийн үрээр Цэцэгс дэлгэрч бас хагдрах ажээ Аяс бүхний учир, шалтгаанаар Жаргал, зовлон тохиож бас гэтлэх ажээ Бусдын төлөөх сэтгэлээс Бяцхан чөлөөг олж бас орхих ажээ
 

ХҮМҮҮНИЙ МӨР

Зөвд итгэж

Итгэлээ, сэтгэлээ алдахгүйн төлөө

Байх, байхгүйн зовлонгоос гарахын төлөө

Болох, болохгүйн заагийг мэдэж байх гэж

Боломгүйг зөв болгох гэж

Тэмцэх л учиртай ажээ

 

ЧИМЭЭГҮЙ

Чимээгүй

Чимээгүй

Анир авах дуунгүй

Чимээгүй хайрлая

Оосор үгүй орчлонд

Орших, одохын үнэн буй

ХҮМҮҮНИЙ МӨР

 

Дөрвөн мөрийн хавчуу хорвоод

Дөрвөн үнэнийг таньюу

Хүслийн цалам, бодлын дараасыг орхиод

Зөв мөрд “Би”-г хурааюу

МӨР

Сүүдэрт нь суух гэж моддыг тариагүй

Сайхныг хураах гэж хорвоог аргадахгүй

Би-г бодлоос нууж, сэтгэлээс одуулаад

Бяцхан чөлөөнд нь гэгээн бүхнийг урлаж сууя