ХАЙР ГЭДЭГ

Төгсгөлгүй бодлыг 

Болзолгүй энэрлийг 

Хайр гэдэг байх

ӨӨРИЙГӨӨ МАРТ

Бурхад минь - хүмүүс минь
Буй бүхнийг, бусдыг хайрла
Энэрэхүйн гэгээн сэтгэлийг үүсгээд
Эх дэлхийг, амь бүхнийг хайрла
...
Өргөс бүхний шалтгаан болсон
Өөрийгөө март

ХАРИН БИД

Дэлхийг хэмжээлчихсэн Дахин мандчихсан Орчин үе дуусчихсан байсан Биднээс өмнө Харин бид ...

ОРОЙ НАМРЫН САЛХИ

Зоригдлын орон өөрчлөгдөхөд дагаж эвдрэхгүй

Зовлонг төөрүүлж бусдад сүүдэр тусгахгүй

Би-гийн цэцгийг дэлгэгч гурван үндсийг тасдаад

Орой намрын салхинд өргөнө өө

 

ЦӨӨРМИЙН ЦЭЦЭГ

Тунарах үзэсгэлэнг эрхшээх гэж

Тогтуун усруу үсрэн оров

Үүсэх долгионд үзэмж сарниад

Үймээн булингарт баригдаж хоцров

 

ӨМХИЙРӨЛ

Үг

Үйл

Үнэр

Үзэсгэлэн

Үзэл санаа

Үнэт зүйлс

Үнэнч сэтгэл

Үл мэдэхүй

Үр

Үхэл

Үргэлж

Үнэн

Байдаг<Үгүй

ХҮНЭЭ Л

 

Харанхуй руу алхсан ч

Гэрэл өөд тэмүүлж

Муу муухайн дунд ч

Сайн сайхныг эрэлхийлж

Хэцүү хүнд тулсан ч

Хүнээ л гээхгүйг бодно

НЭГ ШҮЛЭГ

Нүүдлийн зам дагаад

Нисэн буух шувуу шиг

Нэг амьдрал минь

Нэг л шүлэг билээ

 

ХАЧИН ИХ ХҮЛЭЭЛЭЭ

Тэнгэр яагаад цэнхэртдэгийг

Уулс яагаад хөхөрдгийн

Монегийн гайхалтай таталтын талаар

Хэмингуэй эр хүн байсан талаар

Чамд ярьж өгөх гэж хачин их хүлээлээ

ЭР ХҮН

Тэнгэрийн өгснийг бүтээх гэж

Дэлхийн чинээг хэмжих гэж

Эзэн монголыг сэрээх гэж

Эрх чөлөө, шударгыг оршоох гэж

Эр хүн төрдөг юм аа

ТЭР НАМАР

Намар намарт ирдэг гуниг минийх

Навчист дарагдаад үлддэг тэр намар минийх

Хорвоог эвлүүлэх гэсэн хүсэл бүхэн минийх

Харуусал дагуулаад л үлддэг тэр гуниг минийх

Тэр гуниг - минийх 

ХАЙР АЛГА БОЛДОГГҮЙ

 

 Цаг хугацаа өнгөрч л байдаг

Цас ороод, дараа нь хайлж эхэлдэг

Зүгээр дээ, хайр хэзээ ч алга болдоггүй 

Зүгээр л бүдгэрч, бас тодорсоор үлддэг

ХАЙР:[ЦАГ] ДОТОР

Хайрцаг дотроо суулгүй дэндүү удсан мэт

Хамаг юм хэлбэр дүрсээ алдчихсан мэт

Харанхуйн тухай мартаад хэтэрхий удсан мэт

Хаа хаанаас ч гэрлийг хайгаад эс олов

Өөдгүй муу бодол түм түгээд нүд, сэтгэлийг чөдөрлөв

Үзэх сонсохуйн орчилд эрхэм суртахуунаа гээж орхив

Үүрдийн гэх бүхэн хоосон байсныг сая л ойлгов

Өөрөө өөртөө л гэрэл болох замыг олов

ДӨЧ ДЭХ НАМАР

Ухаарал
Уучлал
Энэрэл
Нигүүлсэл
Итгэл 
Хайр
Аз жаргалын
Алтан навчис бударна 

ТА МИНИЙ ТАЛ БИЛЭЭ

Танил нөхөд, садан минь Та нарт миний тал бий Тайван, гэгээн сэтгэлээр шүтэлцэж Таны надад байгаа талыг өнгөлөхийг хүснэ

МУХАР ЗАМ

Би-д суугаад

Түүний алдаа бүхнийг

Оноо болгон харж

Донтон эзэмдэгдэх нь мухар зам болой

Гэрэл гарах ганцхан тохиолыг хүлээгээд

Түүний төлөөсөнд байдгаа өгөөд ч 

Харанхуйд л хөтлөнө

Би-гээс гэрэл гарахгүй

ҮНЭН ЖАРГАЛ БИШ

Үнэн Үнэнээ л дагуулдаг Үнэн бол жаргал биш Хэрвээ өвдөхгүй гэвэл Худал хуурмагтай хамт үлдэнэ Өвдөлтийг хэсэг мэдрэхгүй нь сайхан ч Улам л ужгирч хүндэрнэ Эсвэл өвдөх сонголт л үлдэнэ

ГЭДРЭГ ЭС БУЦАХ ҮГ

Хуурмаг надаас арилж

Дөнгөөд гэгээ гарлаа

Худал үгс эцэслэж

Үнэний мэлмийг нээлээ

Буруу сэтгэлтэн салж

Бяцхан чөлөөг олов

Буяны үрээр сэтгэлээ тэтгэж

Бусдын тусыг бүтээж явъя

УДААН АМЬДАРНА

Амьсгалахад цаг гаргаж 

Амтлахад амьдралаа зориулж 

Энгийнээс энгийн оршиж 

Удаанаас удаан амьдарна

САЙХАНЫ БӨЛБӨӨ

Өөрийн доторх үнэний үрээс 

Зөвийг тогтоох иш соёолно

Өрөөлийг ургуулах тэмүүллээс

Сайханыг болгоох сэтгэл үүснэ

Хүний сэтгэлийн уг чанараас 

Хөрстийг чимж цоморлог дэлгэрнэ

Хүслийн хорвоо угтаа нэрийн төдий ч

Хүний төлөөх бодолд үрийн орон оршино

ДӨЧДЭХ ЦӨН

Цөн гүйсэн усны ёроолд

Чулуу байлаа ч яах юм

Хэн ч харахгүй

Мөлийнө

Өөрийн хээг алдана

Хорвоогийн эрээн ч арилна

Цаг хугацаа л харуулна

Ухаантай байхаас аргагүй

АМЬД БАЙ

Хэрэгтэйд тоглосон

Хэн нэгэн биш

Хүн байж

АМЬДраарай

 

СЭРЖ ОРШИХУЙН ДУУН

Буй бүхнийг яг одоод хураагаад

Санан санан сайн сэтгэлийг боловсруулах нь

Үгэнд үнэний хүчийг оршоогоод

Түвшин шударга ёсыг дадуулах нь

Сэрж оршихуйн

Гэрэлтэх ухамсрын дуун болой

БЯЦХАН ЧӨЛӨӨ

Өөрчлөгдөхийн үрээр Цэцэгс дэлгэрч бас хагдрах ажээ Аяс бүхний учир, шалтгаанаар Жаргал, зовлон тохиож бас гэтлэх ажээ Бусдын төлөөх сэтгэлээс Бяцхан чөлөөг олж бас орхих ажээ
 

ХҮМҮҮНИЙ МӨР

Зөвд итгэж

Итгэлээ, сэтгэлээ алдахгүйн төлөө

Байх, байхгүйн зовлонгоос гарахын төлөө

Болох, болохгүйн заагийг мэдэж байх гэж

Боломгүйг зөв болгох гэж

Тэмцэх л учиртай ажээ

 

ЧИМЭЭГҮЙ

Чимээгүй

Чимээгүй

Анир авах дуунгүй

Чимээгүй хайрлая

Оосор үгүй орчлонд

Орших, одохын үнэн буй

ХҮМҮҮНИЙ МӨР

 

Дөрвөн мөрийн хавчуу хорвоод

Дөрвөн үнэнийг таньюу

Хүслийн цалам, бодлын дараасыг орхиод

Зөв мөрд “Би”-г хурааюу

МӨР

Сүүдэрт нь суух гэж моддыг тариагүй

Сайхныг хураах гэж хорвоог аргадахгүй

Би-г бодлоос нууж, сэтгэлээс одуулаад

Бяцхан чөлөөнд нь гэгээн бүхнийг урлаж сууя

НАМАЙГ ХҮЛЭЭСЭН НИГҮҮЛСЭЛ

Таних, танихгүй зочин олонтой Салахгүй юм шиг чөлөөгүй наргилаа Цэнгэлийн аагийг жирийнд бодоод Хорвоогийн үнэнийг огоорч цэнгэлээ

Итгэж инээлдсэн садан нөхөд Эсрэгцэж буцах өдөр ирэв Сэтгэлийн аглагт хөндүүр хоосон ч Нигүүлслийн тухай дөнгөөд бодлоо

БУЦАХДАА

Буяны хичээл, нүгэл, зовлон 

Бусдад харагдахгүй шаналан бүхнийг

Буцахдаа аваад л явна

“Би”-г орхиод одно

 

"БИ" ҮГҮЙ

 

Биеэс Сэтгэлээс Мэдрэмжээс Бодлоос "Би"-г эрээрэй Үнэрээс Итгэлээс Мөрөөдөлөөс Дурсамжаас "Би"-г таниарай Үгсээс Салхинаас Чимээнээс Цэцэгсээс "Би"-г олоорой

МИНИЙ ЗОХИОСОН ИНЭЭМСЭГЛЭЛ

Харанхуйн дунд зогсоод

Хүлээс үгүй хүслийг орхиод

Хүмүүний жаргасныг сонсон уясна

Жаргалын үрийг зохиомлоор суулгаад

Жавартай замын уртад зохирон

Хиймэл ч гэсэн инээмсэглэж сурлаа

ШҮЛЭГ, ҮНЭН ХОЁР

 

Амьдрал амтагдахгүй Итгэл үнэртэхгүй Мөр гэрэлтэхгүй ахуйд Шүлэг, үнэн хоёр л үлдэнэ Садан нөхөд урвасан ч Сайхан бүхэн арилсан ч Сэтгэл бүхэн буцсан ч Шүлэг, үнэн хоёр л үлдэнэ

ЗОВЛОН ТУЛАХ НЬ ГАРЦААГҮЙ

Үнэн- Хүсэл Бодол Үг Үйл Амьдрал Үнэнд тулна Үнэн зовлонд тулна Зовлон тулах нь гарцаагүй үнэн
 

АЛБАН ЖУРМЫН САДАН

Итгэж инээлдсэн садан нөхөд Эсрэгцэж сэтгэл буруулах өдөр ирнэ Үүрдийн мэт дагиа үгс Өөрийн тань эсрэг шидлэхийг үзнэ
 

АМГАЛАНГИЙН УЧИГ

Албаны ширээнээс буухад Анд нөхөд холдоход Амраг садан буруу харахад Амгалангийн учиг чанарыг танив аа би
 

ӨГЛӨӨН ЖАРГАЛ

Өглөө босоод л 

Үхлийн тухай бодлоо

Өнөөдөр сайхан өдөр ажээ

Талын тунамал сайхан өглөөний зургийг илгээсэн Анддаа баярлалаа

ХҮҮ МИНЬ ГАЛТАЙ АМЬДРААРАЙ

Хүү минь, Галтай амьдраарай Хүсэл мөрөөдлөө биелүүлж чадах Хүчтэй амьдраарай Хүсээгүй зовлон нөмрөхөд даван гарах Тэнхээтэй амьдраарай Хүмүүс чамаас урвасан ч уучилж чадах Уул амьдраарай Хүү минь, Галтай амьдраарай Хүссэнээ хэнд ч хэлж чадах Хүсээгүйгээсээ татгалзаж чадах Бардам амьдраарай Хүн чанартай, хувиршгүй үнэн Хүнийг хайрлаж үнэнч амьдраарай Хүү минь, Галтай амьдраарай Дүр эсгэж, жүжиг тоглож биш Дүүрэн амьдраарай Буй бүхэнд хайр түгээж, шатаж амьдраарай

ЯЛГАХЫН УЧИР

Усыг сүүтэй Үгээ худалтай Үнэнчийг урвагчтай

Урагаа увайгүйтэй Төрийг хуйвалдаантай Шуналаа шударгатай холино Дураараа хольсон бүхэн чинь Хойчийн зовлонгийн шалтгаан болно

ХУРААХЫН УЧИР

 

Сэтгэлээ хураа Бодлоо хураа Үгээ хураа Үйлдлээ хураа Орчлонг хураа Төгсгөлгүй эргэх орчлонг Хоосортол хураа

ХОЁР ҮНЭН

Хоёр үнэнтэй амьдарч үл болно

Худлын гинжинд хэрэгдээд

Сайхан бүхэн арилчихна

 

ӨӨРТӨӨ ХУУРАМЧ ҮЛДЖЭЭ

Бодлоос, сэтгэлээс, хайраас

Өөрийгөө хайгаад олсонгүй

Бүхэнд таарах түлхүүр байсаар

Өөртөө хуурамч үлдэж

 

ЭНГИЙН ХҮСЭЛ

Энгийн сайхан найзтайгаа

Жирийн сайхан дууны тухай ярьж суухыг хүснэ

Зуурдын амьдралын утгыг

Энгийн бүхнээс мэдрэхийг хүснэ

 

СААРАЛ

Саарал

Сайхны гэгээ мэндлэхэд

Тосож авсан хоосон

Шад шүлэг бичих гээд

Хорвоог харсан өнгө

Саяхан таньсан амьдралын

Хар цагааны эх

Сарних тавиланг төгсөхөд

Авах бүлээн мэдрэмж

Саарал

 

ДАРААГИЙН УНАЛТ

 

Унана Босно Шороогоо гөвнө Бодно Тэгээд хэд алхана Дахиад унана ...